• geowłóknina

    Geokrata (GCE)

    Geokraty to przestrzenne geosyntetyki o strukturze otwartej tworzącej komórki. Wykonywane są z taśm polietylenowych łączonych poprzez punktowe zgrzewanie ultradźwiękami.

    Stosowane są w konstrukcjach dróg i innych powierzchni obciążonych ruchem do stabilizacji konstrukcji oraz do zabezpieczenia skarp przed erozją.


    Funkcje

    ochrona

    Wzmocnienie / stabilizacja

    Geokraty po wypełnieniu komórek kruszywem, pospółka lub innym materiałem dającym się zagęścić po zagęszczeniu tworzą układ grunt - geosyntetyk, pracujący w taki sposób jak półsztywna płyta, przez co wzmacniają podłoże gruntowe.

    Zabezpieczenie przed erozja

    Zabezpieczenie przed erozja

    Geokraty rozłożone na skarpach utrzymują wypełnienie z gruntów urodzajnych zabezpieczając przed ich zsunięciem i wypłukaniem wodami opadowymi. Po przerośnięciu roślinnością tworzą wzmocnioną warstwę darni. Geokraty mogą być również stosowane do zabezpieczenia brzegów zbiorników wodnych. W strefach falowania stosuje się geokraty wypełnione materiałem ciężkim (kamień, beton).

  • Parametry

    Wytrzymałość na rozciąganie.

    Bardzo istotny parametr stanowiący o możliwości przejmowania obciążeń i zbrojenia konstrukcji. Wytrzymałość jest pochodną surowca z jakiego został wykonany produkt (oryginalny/recyklat) oraz grubości taśmy. Wytrzymałość podawana jest w kiloniutonach na metr (kN/m). Badana jest zgodnie z normą EN ISO 10319.


    Wysokość (grubość)

    Parametr wpływa na możliwość użycia w poszczególnych zastosowaniach. W konstrukcjach z zagęszczonym wypełnieniem im wyższa krata i więcej wypełnienia tym sztywniejsza może być konstrukcja.


    Wymiar komórek

    Parametr wyznaczający zakres zastosowań. Wyróżnia się trzy podstawowe wielkości komórek: małe komórki (MK; GWS), średnie komórki (SK; GWM) i duże komórki (DK; GWL). Ich rozmiary najczęściej określa się za pomocą rozstawu zgrzewów zamykających komórkę (to bardzo ważne ponieważ pomiędzy nimi występuje jeszcze jeden zgrzew łączący kolejne komórki) i wynoszą odpowiednio MK 330 - 375mm; SK 440 - 465 mm i DK 660 - 712mm. W produkcji można też czasem spotkać większe rozmiary komórek niż te o rozstawie zgrzewów 712mm, jednak trudno jest znaleźć racjonalne uzasadnienie do ich stosowania w konstrukcjach inżynieryjnych.
    Inną metoda określenia rozmiaru jest przybliżone określenie przekątnych lub powierzchni komórki po rozłożeniu.